Skip to content
Home » 6-kun – Iso al Masih va Buyuk juma

6-kun – Iso al Masih va Buyuk juma

  • by

 “Jum’a” surasida (62–sura Uchrashuv) juma kuni musulmonlar uchun namoz kuni ekanligi aytiladi. 62-sura boshida bizga chaqiruv eʼlon qilinadi – Iso paygʻambar Oʻzining Masihlik xizmatida bu chaqiruvni qabul qildi. Ammo juma kunini duo kuni deb eʼlon qilishdan oldin Juma surasida shunday deyiladi:

  (Ey, Muhammad,) ayting: “Ey, yahudiy bo’lganlar, agar sizlar (boshqa) odamlarni emas, faqat o’zlaringizni Allohning do’stlari deb da’vo qilsangizlar – agar (shu da’volaringizda) rostgo’y bo’lsangizlar – o’limni orzu qilinglar-chi?”

Qo’llari (o’zlari) qilib qo’ygan ishlari (Tavrotga xilof qilmishlari) sababli hech qachon (o’limni) orzu qila olmaslar. Alloh zolimlarni biluvchidir.

Jum’a surasi 62: 6-7

   Lekin fosiqlar oʻz ishlari tufayli buni hech qachon xohlamaydilar. Alloh fosiqlardan ogohdir. “Juma” surasiga binoan, agar biz oʻlimdan qoʻrqmasak, Allohning haqiqiy doʻsti xisoblanamiz. Biroq, odatda biz oʻlimdan qochib yuramiz, chunki yetarlicha hayrli ishlar qilganimizga ishonchimiz komil emas. Muqaddas haftaning oltinchi kuni – juma kunida yahudiy Iso Masih aynan shunday sinovga duchor boʻldi. U Oʻz kunini ibodat bilan boshladi. Injilda shunday yozilgan:

   U yoniga Butrusni va Zabadiyoning ikki oʻgʻlini oldi. Isoni qaygʻu, gʻam qamradi. U shogirdlariga:

— Yuragimdagi ogʻir qaygʻu Meni oʻlguday qiynab yubordi. Shu yerda qolinglar–da, koʻz–quloq boʻlib turinglar, — dedi. Soʻng bir oz nari ketib, yerga muk tushdi–da, shunday deb yolvordi:

— Ey Otam, agar iloji boʻlsa, bu azob kosasi Meni chetlab oʻtsin. Ammo Mening xohishim emas, Sening xohishing bajo boʻlsin.

Mattо 26:37-39

Ushbu juma kuni sodir bo’lgan voqealarni tahlil qilishdan oldin, keling, Iso alayhissalomning duosidan oldingi voqealarga qaraylik. Bizning dushmanimiz Shayton Muqaddas haftaning beshinchi kunida Iso alayhissalomga xiyonat qilsin deb, Yahudoga kirdi. Ertasiga, oltinchi kuni, paygʻambar va uning izdoshlari Rabbiyning Kechki ziyofatiga yigʻilishdi. Ular ovqatlanib oʻtirganlarida, Iso Oʻz izdoshlariga bir-birimizni qanday sevishimiz kerakligini va Xudoning bizga boʻlgan sevgisi naqadar buyuk ekanini soʻzda va amalda oʻrgatdi. Bu haqda shu yerda hikoya qilingan. Keyin u barcha imonlilar uchun ibodat qildi – bu yerga qarang.

Iso Masihning juma duosidan keyin shunday bo‘ldi:

Iso bog’da hibsga olinadi

  Bu soʻzlarni aytgandan soʻng, Iso Oʻz shogirdlari bilan u yerdan chiqib, Qidron soyligining narigi tomoniga oʻtdi. Oʻsha yerda bir bogʻ bor edi. Iso shogirdlari bilan boqqa kirdi. Xoin Yahudo ham oʻsha joyni bilar edi, chunki Iso shogirdlari bilan u yerda tez–tez uchrashib turar edi. Shunday qilib, Yahudo bir boʻlinma Rim askarlarini hamda bosh ruhoniylar va farziylar tomonidan yuborilgan Maʼbad mirshablarini boshlab, u yerga keldi. Qoʻllarida mashʼalayu fonuslar, qurol–yarogʻlar bor edi.

Iso boshidan kechadigan hamma narsani bilar edi. U odamlarga peshvoz chiqib, soʻradi:

— Kimni qidiryapsizlar?

— Nosiralik Isoni, — deb javob berishdi ular.

— Oʻsha Menman, — dedi Iso.

Xoin Yahudo ularning orasida turgan edi. Iso “Oʻsha Menman” deyishi bilanoq ular orqaga tisarilib, yerga yiqilishdi. Iso ulardan yana soʻradi:

— Kimni qidiryapsizlar?

— Nosiralik Isoni, — dedilar.

— Sizlarga aytdim–ku, Oʻsha Menman, — dedi ularga Iso. — Agar Meni qidirayotgan boʻlsangizlar, bularni qoʻyib yuboringlar, ketaverishsin.

Shu yoʻsin Isoning ilgari: “Ota, Sen Menga bergan odamlardan hech birining yoʻqolishiga yoʻl qoʻymadim” degan soʻzlari bajo boʻldi.

Shu onda Butrus yonidagi qilichini qinidan sugʻurdi–da, oliy ruhoniyning xizmatkoriga bir urib, oʻng qulogʻini kesib tashladi. Xizmatkorning ismi Malxus edi.

Iso Butrusga:

— Qilichingni qiniga solib qoʻy! Nahotki Men osmondagi Otam bergan azob kosasidan ichmasam?! — dedi.

Shunda Rim askarlari bilan boʻlinma qoʻmondoni va yahudiy mirshablari Isoni qoʻlga olib, bogʻlashdi. Uni oldin Xanan oldiga olib borishdi. Xanan oʻsha yilgi oliy ruhoniy boʻlgan Kayafasning qaynatasi edi.”

Yuhanno 18:1–13

Paygʻambar ibodat qilish uchun Quddus yaqinidagi boqqa bordi, Yahudo esa u yerga Rim askarlarini olib keldi. Biror kishi hibsga olinishini bilsa, odatda qochib ketadi, yashirinadi yoki qarshilik koʻrsatadi. Iso Masih qochmadilar va qarshilik koʻrsatmadilar. U ular izlayotgan paygʻambar Oʻzi ekanligini xotirjamlik bilan aytdi. Isoning: “Bu menman” javobi Rim askarlarini hayratda qoldirdi. Isoning shogirdlari esa yashirindilar. Paygʻambar hibsga olinishiga qarshilik koʻrsatmadi va soʻroq qilinish uchun oliy ruhoniy Xananning uyiga olib ketildi.

Birinchi so’roq

Injilda birinchi so’roq quyidagicha tasvirlangan:

  Shu paytda oliy ruhoniy Xanan Isoni soʻroq qilayotgan edi. Shogirdlari va taʼlimotiga taalluqli savollar berdi. Iso unga javob berib dedi:

— Men elu olamga ochiq soʻzladim. Har doim yahudiylar yigʻiladigan sinagogalarda va Maʼbadda taʼlim berib yurdim, hech yashirincha gap aytmadim. Nega Meni soʻroq qilyapsiz? Gaplarimni eshitgan odamlardan soʻrang. Nimalar haqida gapirganimni ular bilishadi.

Iso bularni aytib boʻlgach, yonida turgan Maʼbad mirshablaridan biri Isoning yuziga bir shapaloq urib, dedi:

— Oliy ruhoniyga ham shunday javob berasanmi?

Iso bunga javoban dedi:

— Agar Men notoʻgʻri gapirgan boʻlsam, notoʻgʻri joyini koʻrsat. Agar toʻgʻri gapirgan boʻlsam, nega Meni urasan?

Shundan keyin Xanan Isoni bogʻlangan holda oliy ruhoniy Kayafas huzuriga yubordi.

Yuhanno 18:19-24

Shundan so’ng, payg’ambar Iso Masih (alayhissalom) ikkinchi so’roq uchun oliy ruhoniy Kayafasning uyiga olib ketildi.

Ikkinchi so’roq

Bu so’roqda Iso xalqning barcha rahbarlari oldida turdi. Injilda shunday aytiladi:

“Isoni oliy ruhoniyning oldiga olib keldilar. Bosh ruhoniylar, yoʻlboshchilar va Tavrot tafsirchilarining hammasi yigʻilgan edilar. Butrus esa Isoning orqasidan masofa saqlab ergashib kelib, oliy ruhoniyning hovlisiga kirdi. U soqchilar bilan birga olov yonida oʻtirib, isindi.

Bosh ruhoniylar va Oliy kengashning barcha aʼzolari Isoni oʻlimga mahkum qilish uchun Unga qarshi guvoh izlar edilar, lekin topolmasdilar. Koʻp odamlar Unga qarshi soxta guvohlik berayotgan boʻlsalar–da, ammo bergan guvohliklari bir–biriga mos kelmas edi. Soxta guvohlardan baʼzilari soʻzga chiqib shunday der edilar:

— U: “Inson qoʻli bilan qurilgan bu Maʼbadni Men buzib tashlayman–u, uch kunda inson qoʻllarisiz, boshqa bir Maʼbadni tiklayman”, — deganini eshitgan edik.

Lekin bu xususda ham guvohlarning bergan maʼlumotlari bir–biriga mos kelmas edi.

Bundan keyin oliy ruhoniy oldinga chiqib, Isoga:

— Indamay turaverasanmi?! Ularning Senga qoʻygan ayblariga javob qaytarmaysanmi?! — dedi.

Iso esa indamadi, hech javob qaytarmadi. Oliy ruhoniy yana Undan soʻradi:

— Muborak Xudoning Oʻgʻli — Masih Senmisan?

Iso dedi:

— Men Oʻshaman. Sizlar Inson Oʻgʻlini Qodir Xudoning oʻng tomonida oʻtirganini va osmon bulutlarida kelayotganini koʻrasizlar.

Shundan keyin oliy ruhoniy oʻz kiyimlarini yirtib dedi:

— Bizlarga boshqa guvohlarning nima keragi bor?! Uning kufr ketganini oʻzlaringiz eshitdingizlar. Sizlarning qaroringiz qanday?

Hammalari Uni oʻlimga loyiq deb topishdi. Baʼzilar Unga tupurishdi. Uning yuz–koʻzini bogʻlab, mushtlashdi: “Paygʻambar, qani, top–chi, Seni kim urdi ekan?” deb aytishdi. Soqchilar ham Uni olib ketib, urdilar.”

Mark 14:53-65

Yahudiy rahbarlari Iso paygʻambarni oʻlimga hukm qilishdi, ammo Yahudiya Rim hukmronligi ostida boʻlgani sababli, barcha qatllar Rim hukmdori bilan kelishilishi kerak edi. Shuning uchun Iso paygʻambar Poʻntiy Pilatning oldiga olib ketildi. Keyinchalik Injilda paygʻambarga xiyonat qilgan Yahudo Ishqariyot bilan sodir boʻlgan voqea haqida hikoya qilinadi.

Yahudoga nima bo’ldi

“Tong otganda, bosh ruhoniylar va xalq yoʻlboshchilarining hammasi Isoni oʻlimga mahkum qilishga kelishib oldilar. Ular Isoni bogʻlab, hokim Pilatga olib borib topshirdilar.

Xoin Yahudo esa Isoning oʻlimga mahkum etilganini bilib, qilgan ishidan pushaymon boʻldi. U oʻttiz kumush tangani bosh ruhoniylar bilan yoʻlboshchilarga qaytarib olib keldi. U:

— Men gunoh qildim! Begunoh odamga xoinlik qildim, — dedi. Ular esa:

— Bizga nima?! Bu sening ishing! — deyishdi.

Yahudo kumush tangalarni Maʼbadga otib yubordi–da, chiqib ketdi. U borib, oʻzini osib oʻldirdi.

Bosh ruhoniylar tangalarni terib olib: “Bu pulni Maʼbad xazinasiga qoʻsha olmaymiz, chunki bular qonga belangan”, — deyishdi. Ular maslahatlashib, bu pulga kulolning dalasini sotib oldilar, u yerga musofirlar dafn qilinadigan boʻldi. Shuning uchun oʻsha yer bugungacha “Qon Yeri” deb ataladi.”

Mattо 27:1–8

Iso Rim hukmdori tomonidan so’roq qilinmoqda

“Iso hokim Pilatning huzurida turganda hokim Isodan:

— Sen yahudiylarning Shohimisan? — deb soʻradi.

— Siz shunaqa deysiz, — deb javob berdi Iso.

Bosh ruhoniylar bilan yoʻlboshchilar Isoni ayblayotganlarida esa, U hech qanday javob bermadi. Shunda Pilat Unga:

— Eshitmayapsanmi, Sening boʻyningga qancha ayblar qoʻyishyapti! — dedi. Lekin Iso bironta ayblovga javob qaytarmadi. Hokim bunga qoyil qoldi.

Hokimning bir odati bor edi: u har Fisih bayramida olomonning xohishiga koʻra, bir mahbusni ozod qilar edi. Oʻsha paytda otning qashqasiday taniqli boʻlgan Yoshua Barabbas ismli bir mahbus bor edi. Xalq toʻplangach, Pilat ulardan soʻradi:

— Sizlar kimni ozod qilishimni istaysizlar: Yoshua Barabbasnimi yoki Masih deb atalgan Isonimi?

Ular Isoni hasad tufayli qoʻlga tushirishganini Pilat bilar edi. Pilat hukm kursisida oʻtirgan edi, xotini unga shunday xabar yubordi: “Bu Odam aybsiz, Unga biron narsa qila koʻrmagin, kecha tushimda U sababli qattiq azob tortdim.”

Ammo bosh ruhoniylar bilan yoʻlboshchilar olomonni qayrab, Pilatdan: “Barabbasni ozod qiling, Isoni esa oʻldiring” deb soʻrashga ularni koʻndirdilar.

Hokim olomondan yana soʻradi:

— Ikkovidan qaysi birini ozod qilishimni istaysizlar?

— Barabbasni! — deb javob berdi ular.

— Masih deb nom olgan Isoni nima qilay? — deb soʻradi Pilat.

— Xochga mixlansin! — deyishdi bir ogʻizdan.

— Nimaga? U nima yomonlik qildi? — deb soʻradi hokim. Lekin olomon:

— Xochga mixlansin! — deb battar baqirardi.

Pilat qoʻlidan hech narsa kelmayotganini va gʻalayon boshlanayotganini koʻrib:

— Bu Odamning toʻkiladigan qoni uchun men aybdor emasman. Bunga oʻzlaringiz javob berasizlar! — dedi–da, olomonning koʻzi oldida suv olib, qoʻllarini chaydi. Butun xalq bunga javoban:

— Uning qoni bizning va bolalarimizning gardanida boʻlsin! — deyishdi.

Shundan soʻng Pilat Barabbasni ozod qildi. Isoni esa qamchilatib, xochga mixlashni buyurdi.”

Mattо 27:11-26

Iso Masih payg’ambarning xochga mixlanishi, o’limi va dafn etilishi

Masihning xochga mixlanishi Injil kitobida to’liq batafsil qayd etilgan. Keling, buning qanday bo’lganini o’qib chiqamiz:

“Hokimning askarlari Isoni hukumat saroyiga olib borib, butun boʻlinmani Uning oldiga toʻplashdi. Ular Isoning kiyimlarini yechib olib, Uning egniga qizil toʻn kiydirdilar. Tikanlardan toj oʻrib, boshiga kiygizdilar. Oʻng qoʻliga qamish tutqizib, Uning oldida tiz choʻkkancha: “Yashavor, ey yahudiylarning Shohi!” deb masxara qildilar. Soʻng Unga tupurib, qamish bilan qayta–qayta boshiga urdilar. Uni shunday masxara qilganlaridan keyin, ustidagi toʻnni yechib olib, Oʻzining kiyimlarini kiydirishdi. Soʻng Uni xochga mixlash uchun olib ketishdi.

Ular yoʻlda Kirineyalik Shimoʻn degan kishini uchratib qolib, Isoning xochini koʻtarib borishga uni majbur qildilar. Ular Goʻlgota degan joyga yetib keldilar. Goʻlgota “bosh suyagi” maʼnosini beradi. Askarlar u yerda Isoga ichgani achchiq oʻt aralashtirilgan sharob berdilar. Iso uni tatib koʻrdi, ammo ichmadi. Askarlar Isoni xochga mixlab qoʻyishdi. Kiyimlari uchun qurʼa tashlab, oʻzaro boʻlishib olishdi. Keyin oʻsha yerda Isoni qoʻriqlab oʻtirishdi. Isoning bosh tomoniga ular: “Bu yahudiylarning Shohi Isodir” degan aybnomani osib qoʻydilar.

Iso bilan birga ikkita qaroqchini ham mixlagan edilar. Ularning biri Isoning oʻng tomonida, biri chap tomonida edi. Oʻtib ketayotganlar boshlarini chayqab, Isoni haqoratlashardi:

— Ey Maʼbadni buzib uch kun ichida tiklaydigan! Agar Xudoning Oʻgʻli boʻlsang, Oʻzingni Oʻzing qutqar–chi! Xochdan tushib koʻr–chi!

Bosh ruhoniylar, Tavrot tafsirchilari va yoʻlboshchilar ham ularga qoʻshilib, Isoni masxaralay ketishdi:

— U boshqalarni qutqarardi, Oʻzini esa qutqara olmaydi! U Isroilning Shohi emish! Qani, xochdan tushsin, shunda biz Unga ishonamiz. U Xudoga ishonardi. Agar Xudo Undan mamnun boʻlsa, hozir Uni qutqarsin. Axir, U Oʻzini Xudoning Oʻgʻli deb atagan–ku!

Iso bilan birga xochga mixlangan qaroqchilar ham Uni shunday haqoratlar edilar.

Tushdan boshlab soat uchgacha hamma yoq zulmatga choʻmdi. Soat uchlarda Iso baland ovoz bilan:

— Eli, Eli, lamo shavaqtani? — deb faryod qildi. Buning tarjimasi: “Ey Xudoyim! Ey Xudoyim! Nega Meni tark etding?!” demakdir. U yerda turgan baʼzilar buni eshitib:

— U Ilyosni chaqiryapti, — deyishdi. Ulardan biri yugurib borib, shimgichni oldi va arzon sharobga botirib, bir qamishning uchiga ildi–da, Isoga ichish uchun uzatdi. Boshqalari esa:

— Qani, koʻraylik–chi, Ilyos kelib Uni qutqararmikan, — deyishdi.

Ammo Iso qattiq faryod qildi–yu, jon berdi.

Shu zahoti Maʼbaddagi parda yuqoridan pastgacha yirtilib, ikkiga boʻlinib ketdi. Yer larzaga keldi, toshlar yorildi. Qabrlar ochilib, taqvodor odamlarning koʻpchiligi tirildi. Ular qabrlaridan chiqdilar, Iso tirilgandan keyin muqaddas Quddus shahriga bordilar. Koʻp odamlar ularni koʻrdi.

Isoni qoʻriqlab turgan Rim yuzboshisi bilan yonidagi askarlar zilzilani va sodir boʻlayotgan barcha ishlarni koʻrib, vahimaga tushdilar. Ular:

— Haqiqatan ham bu Odam Xudoning Oʻgʻli ekan! — dedilar.

U yerda bir talay ayollar ham bor edi, ular uzoqdan qarab turgan edilar. U ayollar Jaliladan Isoga ergashib kelgan va Unga xizmat qilgandilar. Ularning orasida Magdalalik Maryam, Yoqub bilan Yusufning onasi Maryam va Zabadiyo oʻgʻillarining onasi ham bor edi.”

Mattо 27:27-56

Injil aytadiki, payg‘ambar vafot etgan paytda yer larzaga kelgan, toshlar yorilib, tobutlar ochilgan. “Zalzala” (99-sura Zilzila) surasida ham xuddi shunday deyilgan.

Qachonki, Yer o’zining (eng dahshatli) zilzilasi bilan qimirlaganida,

Yer (o’z qa’ridagi konlaru murdalardan iborat) “yuk”larini (yuzaga) chiqarib tashlaganida va (qayta tirilishni inkor qiluvchi) inson (dahshatga tushib): “Unga ne bo’ldi ekan?” – deb qolganida ana o’sha kunda Yer o’z xabarlarini so’zlar.

(So’zlashga) Rabbingiz vahiy (ruxsat) qilganini aytur.

O’sha Kuni odamlar, ularga (nomai) a’mollarini ko’rsatilishi uchun to’da-to’da bo’lib chiqib kelurlar.

Zalzala surasi 99:1-6

Zalzala ” surasi qiyomat kuni haqida bashorat qiladi. Iso al-Masihning o’limni qabul qilishi “Zalzala” surasidagi alomatga mos keladi – bu qiyomat kuniga tayyorgarlik ko’rish uchun zaruriy to’lovdir.

Nayza bilan teshilgan biqin

Yuhanno Xushxabarida xochga mixlanishning tafsiloti yozilgan. Matnda shunday deyiladi:

  Oʻsha kuni Shabbat arafasi edi. Ertangi Shabbat kuni nihoyatda tabarruk kun hisoblangani uchun, yahudiylar jasadlarni xochda qoldirishni istamadilar. Ular Pilatning oldiga borib, xochga mixlangan odamlarning boldirlarini sindirib tashlab, xochdan tushirishni soʻradilar. Shunda askarlar borib, Iso bilan birga xochga mixlangan birinchi, soʻngra ikkinchi odamning boldirlarini sindirib tashladilar. Isoning oldiga kelib, Uning oʻlib boʻlganini koʻrdilar. Shuning uchun boldirlarini sindirmadilar. Lekin askarlardan biri Isoning biqinini nayza bilan teshdi, shu zahoti Uning biqinidan qon bilan suv oqib chiqdi. Bu hodisani koʻrgan kishi, sizlar ham ishoninglar deb, guvohlik berib kelmoqda. Uning guvohligi haqiqatdir, u haqiqat aytayotganini biladi. Bu hodisa Muqaddas bitiklardagi: “Bironta ham suyagi sindirilmaydi” degan soʻzlar amalga oshishi uchun roʻy berdi. Muqaddas bitiklarning boshqa bir joyida shunday deyilgan: “Ular oʻzlari nayza sanchgan Odamga qaraydilar.

Yuhanno 19:31-37

Yuhannoning so’zlariga ko’ra, Rim askarlari Iso Masihning yon tomonini nayza bilan teshdilar . U yerdan qon va suv to’kildi, payg’ambar yurak yetishmovchiligidan vafot etdi.

Va kunning oxirgi voqeasi dafn qilishdir. Injilda shunday yozilgan:

  Oqshom tushayotgan paytda Yusuf degan Arimateyalik bir boy odam keldi. U ham Isoning shogirdi edi. Yusuf Pilatning huzuriga borib, Isoning jasadini soʻradi. Pilat jasadni unga berishni buyurdi. Yusuf jasadni olib, uni toza zigʻir matosiga kafanladi va oʻzi uchun qoyaga oʻydirgan yangi qabrga qoʻydi. Yusuf katta toshni yumalatib kelib, qabrning ogʻzini yopdi va oʻzi ketdi. Magdalalik Maryam bilan boshqa Maryam u yerda qolib, qabrning roʻparasida oʻtiraverdilar.

Mattо 27:57-61

6-kun – Muborak juma

Yahudiylarning yangi kuni quyosh botganda boshlanadi. Shunday qilib, paygʻambar shogirdlari bilan kechki ovqatni tanovul qilganda oltinchi kun boshlandi. Oʻsha kuni koʻplab voqealar sodir boʻldi: hibsga olinish, bir necha bor soʻroq qilinish, xochga mixlanish, nayza bilan zarba berish, dafn qilish. Bu kun koʻpincha “Muborak Juma” deb ataladi. Savol tugʻiladi: agar bu kun paygʻambarning xiyonati, azobi va oʻlimi boʻlsa, unda nega u muborak deb ataladi? Nimaga bu kun “dahshatli juma” deb atalmagan?

Bu savolga javob berishdan oldin keyingi kunlarda boʻlgan voqealarni koʻrib chiqishimiz zarur. Ammo hozirning oʻzidayoq vaqt jadvaliga qarab, javobga ishorani koʻrish mumkin. Eʼtibor bering, bu juma kuni 14 nison kuni edi, bu kunda yahudiylar 1500 yil oldin Misr qulligidan ozod boʻlganliklari belgisi sifatida Fisih qoʻzisini soʻyishgan.

Juma – Tavrоtning qоnunlari bilan solishtirilganda Muqaddas haftaning 6-kuni.

Inson vafot etganida, uning hayot hikoyasi ham tugaydi. Biroq, Injil hikoyani davom ettiradi va nima uchun bu juma Muborak Juma ekanligini ko’rsatadi. Keyingi kun Shabbat, 7-kun.

Lekin avval Juma surasiga qaytaylik va to’xtagan oyatimizdan o’qishni davom ettiraylik.

   Ayting: “Sizlar qochayotgan o’lim, albatta, sizlarga yo’liquvchidir! So’ngra sizlar yashirin va oshkora narsalarni biluvchi (Alloh)ga qaytarilursizlar. Bas, U zot sizlarga qilib o’tgan amallaringizning xabarini berur”.

Ey, imon keltirganlar, qachonki, jum’a kunidagi namozga (azon) chaqirilsa, darhol Allohning zikri sari harakatga tushingizlar va savdo-sotiqni tark qilingizlar! Agar biladigan bo’lsangizlar, mana shu (ish) o’zlaringiz uchun yaxshidir.

Juma surasi 62:8-9

Iso Masih Juma surasining 6 va 7 oyatlaridagi chaqiruvni qabul qildi, oʻlimdan qochmadi, balki katta sinov oldida ibodat qila boshladi va shu bilan “Allohning rozi” ekanligini koʻrsatdi. Bu hayratlanarli jasurlik xotirasi uchun musulmonlarga juma kunini masjidda namoz oʻqiladigan maxsus kun qilish amrining berilishi mantiqan toʻgʻri emasmi? Alloh bu paygʻambarning ulugʻ xizmatini unutishimizni istamaydiganga oʻxshaydi.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *