Humoza surasi (104-sura Tuhmatchi) bizni qiyomat kuni haqida shunday ogohlantiradi:
1. (Kishilar ortidan) g’iybat qiluvchi, (oldida) masxara qiluvchi har kimsaning holiga voy! 2. Qaysiki, u mol-dunyoni yig’ib, uni sanagani-sanagan 3. va moli (boyligi) uni abadiy qoldiradi deb o’ylab yurgan kimsadir. 4. Yo’q! Qasamki, albatta, u Hutamaga tashlanur! 5. (Ey, inson,) Hutama nima ekanligini senga ne ham anglatur?! 6.(U) yoqib qo’yilgan Allohning bir olovidirki.
Al-Humaza 104:1-6
Al-Humaza surasining aytishicha, Allohning g’azabining olovi bizni kutmoqda, ayniqsa, agar biz ochko’zligimiz garovida bo’lgan bo’lsak va boshqalar haqida yomon gapirgan bo’lsak. Hech qachon boshqalarga yordam berishdan bosh tortmaganlar, boshqalarning boyligiga hasad qilmaganlar, tuhmat qilmaganlar, pul nizolarida qatnashmaganlar – Alloh ularni ayab, qiyomat kuni g’azabining tubiga tushmasligiga umid qilishlari mumkin.
Ammo boshqalarni qanday taqdir kutmoqda?
Masih ( alayhissalom ) aynan Allohning adolatli g’azabidan qo’rqqanlarni qutqarish uchun kelgan. Injil shunday aytadi :
13 Osmondan tushgan Inson Oʻgʻlidan boshqa hech kim osmonga chiqqan emas. 14 Muso sahroda bronza ilonni xodaga mahkamlab, qanday yuqoriga koʻtargan boʻlsa, Inson Oʻgʻli ham xuddi shunday yuqoriga koʻtarilishi kerak. 15 Shu tariqa imonga kelgan har bir kishi U orqali abadiy hayotga ega boʻladi. 16 Zero, Xudo olamni shunchalik sevdiki, Oʻzining yagona Oʻgʻlini berdi. Toki Unga ishonganlardan birontasi halok boʻlmasin, balki abadiy hayotga ega boʻlsin. 17 Xudo dunyoni hukm qilish uchun emas, balki Oʻgʻli orqali qutqarish uchun Uni dunyoga yubordi. 18 Unga ishongan odam hukm qilinmaydi. Unga ishonmagan odam esa allaqachon mahkum boʻlgan, chunki u Xudoning yagona Oʻgʻliga ishonmadi. 19 Hukm shunday dalilga asoslangan: dunyoga nur keldi, ammo odamlar nurdan koʻra, zulmatni yaxshi koʻrdilar, chunki ularning qilmishlari yovuz edi. 20 Qabihlik qilgan odam nurdan nafratlanadi. Qilmishlari fosh boʻlmasligi uchun u nurdan qochadi. 21 Haqiqat yoʻlini tutgan odam esa nurga keladi. Bunday odamning ishlari Xudo orqali qilinganligini nur hammaga ayon qiladi.
Yuhanno 3:13-21
Iso Al Masih o’zini buyuk kuchga ega deb e’lon qildi, xususan, U “osmondan tushgan”ligini ta’kidladi. Samariyalik ayol bilan suhbatda (bu erda batafsil ko’rib chiqilgan) Payg’ambar o’zi haqida “tirik suv”deb gapirdi:
10 Iso ayolga dedi: — Xudo senga qanday inʼom bermoqchi ekanligini va sendan suv soʻragan Odam kim ekanligini sen bilmaysan. Bilganingda edi, oʻzing Undan suv soʻragan boʻlar eding va U senga hayotbaxsh suvni bergan boʻlardi. 11 — Taqsir! — dedi ayol, — Sizda suv oladigan hech narsangiz yoʻq–ku, quduq esa chuqur. Hayotbaxsh suvingizni qayerdan olasiz? 12 Bu quduqni bizga bobokalonimiz Yoqub bergan. Uning oʻzi ham, bolalari ham, chorvasi ham bu quduqdan suv ichgan. Nahotki Siz Yoqubdan ham ustun boʻlsangiz?! 13 Iso ayolga shunday javob berdi: — Bu suvdan kim ichsa, yana chanqab qoladi. 14 Lekin Men beradigan suvdan kim ichsa, abadiy chanqamaydi. Men beradigan suv oʻsha odamning vujudida buloqqa aylanib, to abad hayot sari joʻshib oqadi.
Yuhanno 4:10-14
Masih qudrati Musoning Tavrot kitobida duyoning olti kun ichida yaratilishi haqidagi bashoratlarida tasdiqlangan. Keyin Zabur va undan keyingi payg’ambarlar uning kelishi tafsilotlarini bashorat qilib , ilohiy rejani ochib berishdi. Ammo payg’ambar imonlilar abadiy hayotga ega bo’lishlari uchun “osmonga ko’tarilishi” kerak, deb aynan nimani nazarda tutgan? Bu erda tushuntiriladi.